Άγαλμα

Αφού με βύθισες στο σκότος
τώρα γυρνάς με ένα φακό
στο φως να μ΄ανασύρεις;

Ο φόβος του ανεκπλήρωτου



Κάθε φορά που πέφτω να κοιμηθώ

με πιάνει ο φόβος του ανεκπλήρωτου

λίγο ακόμα να κρατήσω τις αισθήσεις μου

πόσα έργα θα μπορούσα να δημιουργήσω

τις ώρες που με επισκέπτεται

ο αδελφός του θανάτου

και το δέρμα μου ψάχνει την αθανασία

και τα όνειρα σκάβουν στο ασυνείδητο

η επόμενη μέρα ας είναι όπως κι η χθεσινή

να αρχίσει με καφέ και τσιγάρο

με την ίδια βούληση για ζωή