Όλα κρατάνε μια στιγμή

Όλα κρατάνε μια στιγμή

ας μην με πιάνει ζήλια

ακόμα και η μεγαλύτερη επιτυχία

καταντά συνήθεια

ζούμε για μια στιγμή το άστρο

για μια στιγμή ανοίγουμε το στόμα

μπροστά στο πυροτέχνημα

μια λάμψη που σκορπίζεται

ας μαζέψουμε πολλές

πόσο πιο λαμπερή η ψυχή μας να γίνει πριν το θάνατο;

Με ένα κουμπί τον φυλακίζεις

μα θέλει ζωντανά μάτια να τον θαυμάζουν

πυροτεχνήματα που γίνονται αναμνήσεις

η ολοκλήρωση δεν έρχεται

όσα κλικ κι αν πατήσεις

μπαίνεις στο τριπ και τα αδειανά σου όνειρα γεμίζεις

μια εικονική πραγματικότητα είναι ό,τι σου μείνει

ένα αποτύπωμα θα ταξιδεύει στο άπειρο του κυβερνοχώρου

πάρε ένα μετέωρο βήμα

υπάρχει κι η ελπίδα να μην βρεθείς στο σκουπιδότοπο

και τι αλλάζει άπαξ και καταχωρηθείς και μνημονεύεσαι σαν σήμερα

πως θα το ξέρεις εσύ αυτό

και τι αλλάζει άμα μπεις και σε μουσείο;

Μετράει πόσα ή τι μάτια θα σε βλέπουν όταν τα πυροτεχνήματά σου

που φώτισαν κάποτε τους ουρανούς με το όνομα σου

γίνουν ανάμνηση;