Ο καφές του πάλαι ποτέ Κολωνακίου

Περπατώ στη Σκουφά, κοιτώ τα μαγαζιά με τις εξωπραγματικές τιμές και το τουπέ,
η ίδια βαβούρα κι εδώ, οι ίδιες ταμπέλες "ενοικιάζεται"
Αίσθηση καθαριότητας, άρωμα ακριβής κολόνιας.
Το μπακάλικο που κάποτε ψώνιζε η θεία της μαμάς μου η Τίκα, που δούλευε ως υπηρέτρια σε αριστοκρατικά σαλόνια της εποχής, όπως όλες οι χωριατοπούλες τότε, τώρα λέγεται "delicatessen". Οι χωριατοπούλες τώρα έχουν πεθάνει και οι απόγονοι στο facebook διαφημίζουν τα γαλλικά τους και φωτογραφίζουν τα κότερα που ανέβηκαν δυσφημίζοντας κάθε μέρος που παραθέρισαν ως άνδρο διεφθαρμένων κι ακόλαστων αγροτών που φάγανε τις επιχορηγήσεις σε μερσεντές και μπουζούκια και τώρα επαραπονούντω δια τους όρους δανεισμού της χώρας...
 Κανείς δεν παρατηρεί πια το κολωνάκι, που έδεναν κάποτε τα γαϊδούρια τους οι περαστικοί.
Καβουρδισμένος καφές, πράσινα φύλλα ανάμεσα απ΄τα τραπέζια και πάνω τους καλοκαθαρισμένα κρυστάλλινα τασάκια με αποτσίγαρα Davidoff Και Murati,
 "σπιτική σαντιγί" για γαρνιτούρα, στη λάντζα ο "αράπης".
Περπατώ κι αισθάνομαι μια ζεστασιά, μια οικειότητα με τόση χλιδή τριγύρω.
Ένα σύνθημα στον τοίχο απ'τον Δεκέμβρη του '08 αφοπλίζει τη ψευδαισθησιακή μου έπαρση
"Styliστες υπάρχει ζωή και μετά το shopping!"

Δεν υπάρχουν σχόλια: