Η δημοτική νεοκλασική αγορά του Άργους (1889 -1989)
Οι στοές που συνθέτουν τα πρώιμα εμπορικά κέντρα των περισσότερων ελληνικών πόλεων, ξεκινούν από τα τέλη του 19ου αιώνα. Μια από αυτές βρίσκεται και στο νεοκλασικό συγκρότημα της κεντρικής πλατείας του Άργους. Στους γύρω δρόμους είναι εμφανή τα σημάδια εγκατάλειψης, παραπάνω από πέντε δεκαετίες, ασχέτως αν στις ίδιες αυτές γειτονιές, όχι μόνο κατοικεί σταθερά σημαντικό μέρος του τοπικού πληθυσμού, αλλά μέχρι τη δεκαετία του '30 αποτέλεσαν αρτηρίες του κεντρικού εμπορικού άξονα.
Οι εποχές άλλαξαν, οι τεχνίτες όμως με συγκεκριμένη ειδίκευση, είναι σήμερα δυσεύρετοι, καθώς αυξάνονται οι ανάγκες για επισκευές στις προσόψεις νεοκλασικών, που βέβαια πια δεν εξυπηρετούν τα απαραίτητα χαρακτηριστικά της περιόδου μας.
Από τα μπαλκόνια των κτιρίων αυτών, έβγαιναν κάποτε να χαιρετίσουν οι ένοικοι όσους καθημερινά περνούσαν από κάτω, έχοντας πιάτο το κυρίως πέρασμα της εμπορικής ζωής της πόλης. Από τη βικτοριανή περίοδο λοιπόν, μέχρι τα τέλη του 70 οι χώροι που στεγάζονταν μόνιμα δημοτικές αγορές, ή μισό αιώνα αργότερα οι εκατοντάδες εμπορικές στοές που συναντώνται στην πρωτεύουσα, γνώρισαν έντονη ανάπτυξη.
Στην επαρχία εξυπηρετούσαν τον πληθυσμό που δραστηριοποιούνταν αναγκαστικά γύρω από την κεντρική πλατεία, προσελκύοντας άλλωστε κατοίκους των μικρότερων περιφεριακών οικισμών.
Αντίθετα στην πρωτεύουσα οι στοές προσέφεραν τον απαραίτητο ζωτικό χώρο για εξάπλωση, παρέχοντας λίγα μα πολύτιμα τετραγωνικά. Διευκολύνοντας έτσι τη συγκέντρωση, τόσο σε αριθμό κατοίκων, όσο και όλων των απαραίτητων για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών τους. Εκεί δραστηριοποιούνταν ο κλειδαράς, ο καφετζής, η μοδίστρα, ο τσαγκάρης, ο κρεοπώλης, ανάμεσα στις πυκνοκατοικημένες συνοικίες από τσιμέντο, με τα πολυόροφα διαμερίσματα, που όσο όμορφα κι ευρύχωρα ήταν εσωτερικά, τόσο άσχημα έγιναν απέξω και με μικρά πεζοδρόμια.
