Ποια θα μπορούσαν να ήταν τα οφέλη για τους κατοίκους, είναι μάλλον άγνωστο. Πιθανόν η τάξη που ανήκαν οι περισσότεροι να μην επέτρεπε κάτι διαφορετικό.
Σήμερα ψηφίζουν, εδώ και δεκαετίες, έναν δεξιό δήμαρχο, τον οποίο, θυμάμαι να άκουσα, πως στηρίζουν και οι συγγενείς ενός παλιού, μάλλον ιστορικού αριστερού δημάρχου, αφού η προτομή του κοσμεί μια πλατεία, στολισμένη με κάτι κόκκινα γαρύφαλλα.
Το Περιστέρι δυο δεκαετίες τώρα, ομορφαίνει συνέχεια, αλλά η ιστορία παραμένει στις προσόψεις, στον τρόπο που τις μπαλώνουν, στην εγκατάλειψη των προσφυγικών κατοικιών, ανάμεσα στις μοντέρνες πολυκατοικίες που ξεφυτρώνουν. Στα συνθήματα που γράφονται από εφήβους που μεγαλώνουν ανάμεσα...
Στη τηλεοπτική κωμική σειρά του '90 ο Σπύρος Παπαδόπουλος, διαφημιστής και κάτοικος Λυκαβηττού, συχνά αναφέρεται στη δράση του στο Πολυτεχνείο, που συνεπάγεται με συγχωροχάρτι, εφησυχασμό και αίγλη.
Ο σαρκασμός για την επέτειο είχε ήδη κυριαρχήσει στο δημόσιο λόγο, μόλις μια δεκαετία μετά την "μεγάλη αλλαγή", καταδεικνύοντας την υποκρισία και τη μετάλλαξη σε μια γενικότερη γραφικότητα.
"Ψωμί παιδεία ελευθερία" ως σύνθημα έχει νόημα αν το προσαρμόσουμε στο σήμερα. Δηλαδή να έχουμε όμορφες γειτονιές. Θέλουμε καλαίσθητους και ποιοτικούς φούρνους, δίχως "πιστοποιητικά" προκειμένου να κάτσεις στην αυλή.
Θέλουμε πιο άνετες πόλεις, δηλαδή καλύτερη σοβαρή αρχιτεκτονική, δομές, με πράσινο και καθαριότητα. Αρα για όλα αυτά χρειάζεται παιδεία. Ενώ για να αισθανόμαστε ελεύθεροι χρειαζόμαστε ασφάλεια και ξεγνοιασιά κι όχι να φοβάσαι να περπατήσεις μεσημέρι, ή να πεθαίνεις από το άγχος των καθημερινών αναγκών.
🥀
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου