που μας ζήλευαν
Πηγαίναμε στα κλαμπς
και χορεύαμε
μόλις προχθές με
φιλούσες στα χείλη
τρώγαμε στα ταπεράκια
της μαμάς
και βγάζαμε το σκύλο
βόλτα
Μόλις χθές νόμιζα
πως μ' είχες συγχωρέσει
η ανακούφιση κράτησε
λίγο
τα αθώα μηνύματα που
αντάλλαζα
να σπάω πότε πότε τη
ρουτίνα
να αισθάνομαι κι εγώ
αρσενικό
κυνηγός και ποθητός
ίσως και ελεύθερος
απ΄την εξάρτησή σου
τα μάζεψες και μου
εξαπέλυσες μια ετεροχρονισμένη εκδίκηση
Τώρα παίρνω τους
φίλους για συμβουλές
κρυφοκοιτάω έξω απ΄το
σπίτι σου να δω μήπως και κάποιος άλλος
πρόλαβε να καταλάβει
τη θέση μου
σκέφτομαι το
χειρότερο σενάριο και περιμένω στο τηλέφωνο μια ελπίδα
έκανα και μια
εγχείρηση και προσφέρθηκες να βγάλεις τα ράμματα,
τις πληγές όμως που μου'χεις αφήσει ανοιχτές ποιος θα τις ράψει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου