Μια βόλτα στο Άμστερνταμ (+photoreport)

Σαν το παραμύθι Χάνσελ και Γκρέτελ, το Άμστερνταμ είναι η χαρά του ξέγνοιαστου τουρίστα, αν δεν κρυώνει, αν έχει μπόλικο χρήμα για ξόδεμα, αν μείνει παραπάνω από 5 ημέρες για να μην χάνεται, μπερδεύοντας τις δαιδαλώδεις, πανομοιότυπες, γειτονιές, με τα ίδια κτήρια και γεφύρια. Μοναδική αρχιτεκτονική με σπίτια που μοιάζουν σαν ζαχαρωτά, την οποία όμως μπορεί κανείς να συναντήσει και σε άλλες γειτονικές χώρες. 


Αν και μιλάνε αγγλικά ακόμα και οι γιαγιάδες που εργάζονται στα εκδοτήρια των σταθμών, η σήμανση μου φάνηκε απαράδεκτη, για μια τόσο τουριστική πόλη. Οι ταμπέλες είναι μεν σε λατινικό αλφάβητο αλλά όχι στα αγγλικά, η γλώσσα αυτή δύσκολα διαβάζεται, μια λέξη μπορεί να περιέχει 10 σύμφωνα και 5 φωνήεντα μόνο. "Ξααλσταγγκαντζνατ" δεν ξέρω τι σημαίνει αλλά μόνο μέχρι εκεί κατάφερνα να διαβάζω, ενώ στο τέλος η προφορά μου φαινόταν στους ντόπιους ακατανόητη. Το ίδιο όνομα μπορεί να είχε μια γειτονιά, η οδός, η πλατεία η περιοχή ολόκληρη κι άντε να βγάλε άκρη!
Εμείς παίρναμε το καραβάκι από τον κεντρικό σταθμό και σε 3 λεπτά μας πήγαινε απέναντι, που βρίσκεται ένα νησί, ήσυχο και οικογενειακό προάστιο της πόλης. Εκτός κέντρου οι τιμές είναι χαμηλότερες. Σε κάποια σουπερ μαρκετ δεν δέχονταν κάρτες ηλεκτρονικής πληρωμής.
Τα ποδήλατα προηγούνται των πεζών, κάτι που δεν συνηθίζεις εύκολα ως τουρίστας. Με πρόσχημα τον περιβαλλοντισμό τα αυτοκίνητα βενζίνης φορολογούνται αρκετά, όμως και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα θεωρούνται ακριβά για τον μέσο Ολλανδό εργαζόμενο. Αυτό πάντως δεν εμπόδιζε τους κάτοικους να παρκάρουν όπως οι Αθηναίοι, άσε που δεν υπάρχει περίφραξη γύρω από τους ποταμούς οπότε καλύτερα!

Στα coffee shops μαζεύεται η σάρα κι μάρα, αναλόγως την έρευνα που θα κάνεις για να επιλέξεις ορθά, μπορείς να συναντήσεις πολύ ωραίο κόσμο και να ανταλλάξεις ενδιαφέρουσες κουβέντες ή να επιλέξεις κάποιο παρακμιακό μέρος που να σου θυμίσει πλατεία Εξαρχείων και να μην έχει τόσο καλή ποιότητα, τιμή και ποικιλία.
Όποιος αποπειραθεί να δοκιμάσει τα magic mushrooms θα πρέπει να είναι πολύ προσεχτικός, να μην είναι μόνος, να αισθάνεται άνετα, να μην βρίσκεται μακρυά από έναν ασφαλή χώρο, να μην βρεθεί ανάμεσα σε πολύ κόσμο γιατί τα όμορφα όπως και οι σκατόφατσες μεγεθύνονται!
Το ψιλόβροχο και το κρύο είναι αδύνατον να τα αποφύγεις, εκτός κι αν πας καλοκαίρι, όπου οι τιμές είναι πολύ υψηλότερες. Γιαυτό αν σας πιάσει μπόρα μην διανοηθείτε να σταθείτε κάτω από τέντα αν δεν ελέγξετε πως δεν βρίσκεστε μπροστά από βιτρίνα ιερόδουλης.

Φαινομενικά δεν υπάρχει εγκληματικότητα, αλλά προσωπικά ήμουν μάρτυρας σε μια κλοπή ποδηλάτων, αλλά και σε κυνηγητό με αστυνομικούς και μη Ολλανδούς που έτρεχαν να ξεφύγουν.
Η νεολαία που γνώρισα ξέρει να διασκεδάζει με απλά μέσα και να εκτιμά το εξωτικό, σχεδόν όσο και την ποπ κουλτούρα. Λέγεται πως οι Ολλανδοί δεν καπνίζουν κάνναβη, αλλά στα ποτά είναι και αυτοί πρώτοι μαζί με τους υπόλοιπους υπερβόρειους.
Το φαγητό τους εκτός από βαθιάς κατάψυξης μπριζόλες που σερβίρουν Αργεντίνικα μικρά εστιατόρια, είναι κάτι κροκέτες με κρέας μέσα, προφανώς για το λίπος που θερμαίνει το σώμα.  Το έθιμο του Βελγίου με τις τηγανιτές πατάτες συναντάται και εδώ. Γεμίζουν ένα χωνί με χοντρές και τραγανές πατάτες, εσύ διαλέγεις όποια σάλτσα θέλεις.
Στα φαστφουντάδικα επιπλέον έχουν τοποθετήσει μεταλλικές βιτρίνες με φαγητό. Βάζεις δυο ευρώ στη σχισμή, ανοίγεις πορτάκι και διαλέγεις πατατοκροκέτα ή άλλες διάφορες ζεστές λιχουδιές, που μοιάζουν με κάτι ανάμεσα σε χάμπουργκερ και τυρόπιτα, όμως έχουν την ίδια γεύση με τα φαγητά του ikea. 
Τα αλλαντικά και τα τυριά τους, όπως το Old Amsterdam, είναι πολύ καλά. Ακόμα και τα donuts όμως εκεί κοστίζουν 3,5 ευρώ το ένα, πράγμα που δεν βγάζει κανένα νόημα. 
Όπως έμαθα και εκεί, κάθε χώρα έχει τους ιστορικούς γείτονες και συνάμα εχθρούς της, από τους οποίους επηρεάζεται, μαθαίνει να αγαπά κι ας ήθελε να μισεί. Κάτι τέτοιο είναι και για τους Ολλανδούς η Γερμανία.
Το σύστημα που έστησαν τους βοήθησε να ακμάσουν και να επιβιώσουν μέσα στις αντίξοες καιρικές συνθήκες, άλλωστε αποτελούν και την πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που προσπάθησε να θεσπίσει δημοκρατία. Από ότι φαίνεται όμως κάθε χώρα της ηπείρου μας έχει τα δικά της προβλήματα, με τις χώρες του Βορρά να κουνάνε συνεχώς το δάχτυλο και να καταλήγουν να κάνουνε αυτά που κοροϊδεύουν. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: