Όταν πεθαίνει ο σκύλος της οικογένειας

Είχε δυο γατιά από μικρά
τα τάϊζε στον κήπο
μέχρι που φτάσαν 20 χρονών σε ανθρώπινη ηλικία
μεγάλωσαν με ανθρώπινη αγάπη
μα ήταν απρόσεχτα με τα ανθρώπινα αυτοκίνητα
το ένα έμεινε τυφλό, το άλλο το τύλιξε σε μια κουβέρτα
ήταν ασήκωτο
την βοήθησα να το μεταφέρει στο βουνό

Ύστερα σε ένα άλλο σπίτι έσβησε κι η φλόγα μιας μικρής σκυλίτσας
εκεί όμως το περιμέναμε
είχε πια γεράσει ήταν πάντα σκυθρωπή
δεν σήκωνε χαδάκια από άγνωστο
ο δεύτερος μικρός σκυλάκος έμεινε μόνος
στεναχωρέθηκα
σαν κουτάβι φοβισμένος, μαθημένος με τους ανθρώπους
και με τη συντροφιά μιας γιαγιάκας
πως τώρα να εκπαιδευτεί στη μοναξιά;
Όταν βλέπει άλλα σκυλιά σκαρφαλώνει πάνω στα πόδια μας
πως θα κάνει χωριό μονάχος του;
Μεγάλωσε κι αυτός, ήδη μετράει 5 χρόνια
κι εγώ τον βλέπω σαν μωρό

Άλλη μια σκυλίτσα έφυγε ξαφνικά
μόλις χθες την χαιρετούσα, ήταν γλυκιά
παρατηρήσεις της έκαναν τα αφεντικά
ποιος να το περίμενε
μα μες στην ατυχία μας εκείνη ήταν τυχερή
μπαμ και κάτω
έτσι θα τη θυμόμαστε ακμαία και χαρωπή

Αν πάθει κάτι ο δικός μας θα πεθάνω
σαν παιδί τον έχουμε παραχαϊδεμένο
Ακόμα να μας αξιώσουν κι οι Θεοί με έναν διάδοχο
το πολεμάμε
μα όταν πεθαίνει σκύλος στην οικογένεια
είναι σαν να πεθαίνει άνθρωπος
σαν να σου παίρνουν μακρυά το λούτρινο αρκουδάκι σου
και γίνεσαι ξανά τεσσάρων
μα το σκυλί σου ούτε τα 20 δεν έφτασε κι είναι άδικο

Δεν υπάρχουν σχόλια: