Το πιο ωραίο πράγμα στην Ελλάδα ποιο είναι; Μα φυσικά το roadtrip στην ενδοχώρα, τουλάχιστον για μένα που είμαι από νησί.
Η Πάργα ήταν στα σχέδιά μου, ήρθε βέβαια πιο άμεσα. Δεν ήμουν έτοιμος όμως, για να δω ξανά τη Χερσόνησο του Ηρακλείου Κρήτης. Μόνο οι ρωσικές πινακίδες έλειπαν πέραν των αγγλοπρωσικών και ευτυχώς!
Έβρεξε μάλιστα και εδώ, γυμνόστηθα τουριστάκια τρέχανε γελώντας.
Στις φωτογραφίες έμοιαζε με καρτ ποστάλ. Από κοντά τελικά, είναι μια τουριστικότατη πρώην μεσαιωνική(;) πόλη, που μόνο αν τη συνδυάσεις με Πρέβεζα και Σύβοτα, γίνεται το ταξίδι ενδιαφέρον, ειδικά αφού χρειάζεται να διασχίσεις τη γοτθική Αμφιλοχία. Με τη δε Λευκάδα που επισκέφτηκα το 2010, επίσης δεν ενθουσιάστηκα, αφού μου θύμησε λίγο από Ικαρία, κάτι από Κέρκυρα και γενικά οκ, απορώ με τους Τουρίστες πως γουστάρουν τόσο. Ο συνοδοιπόρος μου επίσης γουσταρε, αλλά επειδή έφτασε πια τα 30 και, οπότε ένα ταξίδι με τροχόσπιτο σε μια απέραντη διαδρομή με πράσινο σου φαίνεται μαγευτική. Όχι για μένα όμως, συγγνώμη αλλά όσα φρούρια του Αλή Πασά, βυζαντινά και ενετικά κάστρα και αν συνάντησα εδώ, σαν το ταξίδι στη Δυτική Πελοπόννησο, από Φοινικούντα μέχρι Κατάκωλο πχ, δεν υπάρχει.
Από όλα τα εστιατόρια-που έμοιαζαν να γδέρνουν και όχι μόνο λόγω μπουκαμβίλιας, προτίμησα ένα φαστ φουντ-σουβλατζίδικο που σίγουρα είχε πολύ καλύτερο κρέας από τα σκουπίδια που σερβίρουν στη Λειβαδιά.
Αξίζει μια φορά, αλλά μονάχα μια, διαφορετικά μέχρι να πάω Άρτα και Γιάννενα ξανά, προτιμώ να φτάνω μέχρι το ιστορικό Μεσολόγγι και τη μαγευτική του, νοτιοαμερικανική, λίμνη Τουρλιέδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου