Τα πακέτα Ντελόρ

Θυμήθηκα τώρα που κάπου στο 1990, είχαν έρθει επίσκεψη κάτι ξαδέρφια μου. Παίζαμε στην αυλή και όποτε βαριόμασταν, για να πάρουμε δυνάμεις, είχαμε τρία πακέτα γαριδάκια, λοτο, που μας πήραν οι γονείς για να απασχολούμαστε, δίχως να τους ζαλίζουμε.  Όποτε λοιπόν τελείωνε το ένα, ανοίγαμε το άλλο λέγοντας: "τώρα θα ανοίξουμε το δεύτερο πακέτο Ντελόρ... τώρα πάμε για το τρίτο πακέτο Ντελόρ". 

Στη πιλοτή μου στη Γλυφάδα, είχαμε γκαζόν, που με την άνοδο του Γκαντέμη στη κυβέρνηση, η χώρα μεταξύ άλλων χτυπήθηκε από λειψυδρία! 

Ακόμα κλαίμε που δεν βάλαμε τριφύλι, αλλά το παίζαμε μεσοαστοί σαν τη Χρονοπούλου στο Μάνα Είναι μόνο μία.

Η μαμά μου είχε μια φουσκωτή πισίνα και με έβγαζε να πλατσουρίζω, γιατί ακόμη δεν είχε πάρει σύνταξη ο μπαμπάς μου, ώστε να κατεβαίνουμε Ικαρία κάνα τρίμηνο με το που τέλειωνα το σχολείο. 

Είχαμε φοίνικες (που η οργανωτική 2004 των Ολυμπιακών μας τους ξέκανε, αφού κουβαλησε ΑΡΡΩΣΤΕΣ παρτίδες από την Αίγυπτο, επειδή του Ισραήλ ήταν ακριβοί...και ξέρετε πόσα ψοφίμια από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φάγανε τότε με χρυσά κουτάλια, με δωρεάν πιστωτικές-χορηγεία του ΕλληνοΜαλ@κα

Το μόνο που έμεινε από τότε είναι μια ωραιότατη λευκή κουνιαμπέλα, σιδερένια, σετ με τα φερφροζε, εκεί καθόμασταν με κεινα τα ξαδέρφια μου, ανοίγοντας τα πακέτα Ντελόρ, τον Πέτρο τον Μπανάνα και τον Τόλη, (έτσι φωνάζαν τον πάππου τους στην Ικαρία, ενώ τον δικό μου τον λέγανε Τσικνιά) (ήμασταν η μόνη οικογένεια που έτρωγε κρέας στη Κατοχή θαρρώ 🤔 και μύριζε το χωριό ολόκληρο τις σπατάλες μας) 

Εγώ φυσικά ήμουν αγέννητη τότε, το ότι ο ένας παππούς (με το Βενιζέλο) βρέθηκε διορισμένος αργότερα (δίχως να το θέλει) πρόεδρος του νησιού (μόνο για ένα χρόνο) από την "επανάσταση", πραγματοποιώντας αγαθοεργίες στις φτωχάλες του χωριού μου (το πιο μεγάλο στο νησί και το πιο ξακουστό τόσο για το μαφιοζιλίκι που πουλάνε οι αμόρφωτοι ΚΚΕδες, όσο και για τα άπειρα καμένα από τα έκσταση -τεσσερις ή πέντε ντισκοτέκ είχαμε στο Καραβόσταμο και δεν ήμασταν η Μύκονος) ενώ ο άλλος ο "Πασάς", ήτανε κομμουνιστής αντάρτης, αλλά τσιφλικάς, είχε τη σημασία του. 

Αφού εγώ το 1990 όταν με ρωτούσαν ποιος ήταν ο αγαπημένος μου πολιτικός, έλεγα ο Γκορμπατσόφ. 

Το 1996 περίμενα κάθε μέρα να δω την εκπομπή της Μαλβίνας, που αποκαλούσε τον Σημίτη Ταπερμαν. 

Και σήμερα μαθαίνω ότι ο Βελόπουλος έθαψε τον 94χρονο πριν την ώρα του...

Δεν φταίει αυτός που είναι ζωντόβολο, σε ανίδεους απευθύνεται πουλώντας "αντίκες", εγώ φταίω που δεν πήγα σε ενα γαμωριάλιτι, ο κόσμος δεξιά κι αριστερά, όχι μόνο Τέτοια θέλει, αλλά δεν αργεί η μέρα που η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός θα είναι η Πατουλαινα. Και πιστεύω μας αξίζει.