Για ούζα στο Αιγαίο

Λίγο πριν το σούρουπο είναι μια ιδανική ώρα, να απολαύσεις το απέραντο μιας ήρεμης θάλασσας. Παρέα με μεζέδες κι ένα περιοδικό. 

Μπροστά στο τόσο μπλέ και βεραμάν και γκρίζο, ταιριάζει μονάχα ούζο. 

Ο καφές είναι μόνο για το πρωί, μα όσους και να πιεις σε τούτο δω το μέρος, δεν σε ξυπνάνε!

Θέλεις να χουζουρεύεις σαν γατούλης, τρίβοντας την ουρά σου γύρω από τα πόδια περαστικών. 

Ακόμη και σε καιρούς με φουρτούνα και μπουρίνια, πάλι η ενέργεια του νησιού είναι μοναδική. Μαζί με την άγρια φύση και τα λιγοστά σπιτάκια, με τα φθαρμένα παραθυρόφυλλα και τα οξειδωμένα κάγκελα, η χαλάρωση, που προσφέρει η Ικαρία, είναι ευεργετική.

⚓

Για μια χώρα γεμάτη νήσους και διαφιλονικούμενα χωρικά ύδατα, ο καθένας θα έπρεπε να έχει το καΐκι του, το μικρό του κότερο, να κόβει βόλτες στο Αιγαίο, όπως με το αμάξι του, να βγάζει δίπλωμα ναυτικό από τα 18. Να ταξιδεύει, χοροπηδώντας, από νησί σε νησί, μέχρι το Καστελόριζο. Αλλά όχι, πρέπει να θεωρείσαι κροίσος για να έχεις βάρκα, να πληρώνεις κερατιάτικα τα κέρατά σου στην εφορία, για να βλέπεις κυρίως ρημαγμένες μαρίνες, που ανήκουν στην εκκλησία.